Afgelopen vrijdag organiseerden we het tweede burn-out café bij de Ontwikkelwerf in IJlst. De groep bestond uit twaalf personen die allemaal met burn-out verschijnselen kampen. Het doel van de cafés is om mensen te verbinden, eenzaamheid te verlichten en elkaars ervaringen te delen.
Aan het eind van een mooie ochtend vroegen we een terugkoppeling in één woord. Naast woorden als warm, licht, luchtig, spannend kwam het woord HERKENNING een aantal keren terug.
Herkenning van de situaties, zowel privé als zakelijk. Herkenning van de eenzaamheid. Herkenning van de hoofd-hart onbalans. Herkenning van de gesprekken met HR en bedrijfsarts. En tenslotte herkenning van het onbegrip.
Als je alle verhalen van hoog over bekijkt is de problematiek heel erg vergelijkbaar, er zijn honderdduizenden mensen die in dezelfde situatie zitten. Bovendien weten we dat het volksziekte nummer 1 aan het worden is. En toch is er veel eenzaamheid door schaamte.
Het is schitterend om te ervaren hoe licht mensen worden als ze merken dat ze niet de enige zijn en hoeveel inspiratie het geeft andere verhalen te horen. Door andere verhalen te horen krijgen deelnemers een referentiekader en houvast om weer verder te gaan.
Zelf ben ik vier jaar geleden in een burn-out geraakt en ook ik herken de verhalen. Ondertussen kan ik mijn burn-out als een belangrijk en mooi punt in mijn leven zien. Het heeft mij andere keuzes doen maken waardoor ik mijn eigen leven bewuster leef langs de waarden die voor mij belangrijk zijn en het mijn leven ingrijpend en positief heeft veranderd.
Ik gun alle burn-outers dit inzicht en hoop dat wanneer ik ze over vier jaar weer tref zij zich ook hierin herkennen!
