Vanochtend weer een burn-out Bloei! café samen met Maaike gedaan, het was wederom een mooie sessie. We zaten op een prachtige plek, de Drie Pilaren in Oudeschoot, een gezellige kroeg met een mooie historie. De deelnemers zaten allemaal in een burn-out situatie. We hebben wat oefeningen gedaan en een mooi gesprek gevoerd. Een belangrijk thema was het opgeven van de eigen ruimte alsook het leven naar de norm of overtuigingen en niet langs waarden.
De heersende overtuigingen in de groep waren: je moet hard werken, niet lullen maar poetsen, als je niet ziek in bed ligt kun je ook naar school (werk), leuke dingen doen pas nadat het werk af is…. dus de norm was hard werken, efficiënt en effectief werken, spelen is voor kinderen, leuke dingen doe je maar als je werk af is. Kortom, het werkende leven is een serieuze zaak,
Toen we de deelnemers in een oefening meenamen naar hun waarden kwamen er woorden als moeder van drie kinderen, lief, creativiteit, trots,, zijn wie je bent en nog meer ”zachte” waarden. In het gesprek bleek dat deze waarden, die van levensbelang zijn voor mensen, nauwelijks plaats hadden in hun levens. Dus datgene wat ze het belangrijkst vonden, krijgt bijna geen aandacht. Logisch dat er stress ontstaat.
Als we worden geboren zijn we ‘compleet’ en als jonge kinderen spelen we. leren we van onze fouten, kijken we vol verwondering naar de wereld en gebruiken we al onze resources die we in ons hebben, zonder belemmeringen. Al op jonge leeftijd moeten we binnen de lijnen lopen, in het gezin, op school, bij de verenigingen, de kerk et cetera. Kortom, onze natuurlijke bronnen worden ingekaderd door de norm. Onze omgeving, mensen tegen wie we opkijken als kind, wijzen ons continu op wat normaal is, hoe het hoort, wat de regels zijn. Dit maakt dat we telkens minder gebruik durven te maken van onze natuurlijke bronnen en creativiteit. We vragen toestemming, of het wel goed is, en verliezen hiermee onze natuurlijke zelf.
Nog iedere keer tijdens de burn-out Bloei! cafés en in coachings word ik getroffen door de (beperkende) impact van de norm op mensen. Mensen voelen zich gekooid. Hoe geweldig is het als je mensen weer vrij maakt, laat zien hoe mooi en compleet ze zijn en dat ze weer terugkeren naar hun natuurlijke kracht en hun bronnen durven in te zetten. Dat vergt moed, maar het is het dubbel en dwars waard!
