Het burn-out café van vorige week was wederom een mooie editie. Deze keer waren er uitsluitend dames die allemaal te kampen hebben met de verschijnselen, voortekenen of naweeën van een burn-out.
We begonnen met het delen van onze eigen ervaringen, de schaamte, de eenzaamheid alsook de stappen die we hebben genomen om de burn-out te lijf te gaan. Er was veel herkenning en de deelnemers voelden zich veilig. Ik vertelde over mijn burn-out van ruim 1 jaar, en toen werd ik onderbroken…
Marjan vertelde haar indrukwekkende verhaal:
Ik heb ruim zes jaar in een burn-out gezeten en ben al mijn zekerheden kwijtgeraakt. Mijn bedrijf, mijn relatie en mijn kinderen. Ik heb ook nog kanker gehad, maar dat vond ik minder erg dan mijn burn-out…
Ze had een eigen bedrijf, een gezin en plannen gehad. Ruim zes jaar geleden ging het niet meer. Ze raakte burn-out, kreeg weinig begrip en raakte mede hierdoor in een depressie. Haar omgeving wist niet wat ze met haar aanmoesten, vonden het moeilijk contact te maken en ze raakte eenzaam. Bovendien ontwikkelde kreeg ze ook nog kanker, maar hiermee kon haar omgeving veel beter dealen. En hierdoor kreeg ze wel veel meer aandacht, bloemen, kaartjes (van mensen die je normaal nooit hoort..) et cetera. Maar uiteindelijk verloor ze alle peilers van haar bestaan, relatie en gezin, bedrijf en haar gezondheid.
Iedereen aan tafel was ongelooflijk onder de indruk van haar verhaal en de veerkracht van deze dame. Het leek alsof ze alles kwijtgeraakt was en tegelijkertijd heel veel kracht kon putten uit haar situatie. Hierdoor maakte ze andere en bewustere keuzes. Ze vertelde dat ze herstellende is, een veel eenvoudiger leven leidt, een veel kleiner huis, minder spullen en zingevend werk. Haar zelfvertrouwen is terug, ze maakt geen plannen meer en leeft oprecht in het nu.
Wat ik leerde is dat er vele vormen van burn-out zijn, dat het ongelooflijk belangrijk is om oprecht nieuwsgierig te blijven naar mensen in een dergelijke situatie maar ook dat het moeilijk voor de buitenwereld is om dit te doen. Marjan vond haar burn-out veel zwaarder dan haar kanker (ondanks alle chemo’s, bestralingen en herstel) omdat ze tijdens haar burn-out geen oprechte aandacht meer kreeg en tijdens de kanker juist wel!
Mooi om te zien was de kracht die Marjan verspreidde onder de groep, uiteindelijk had ze zelf het heft in handen genomen en kon ze herstellen. Wederom was ik gefascineerd door de ongelooflijke kracht van mensen.
De burn-out cafés en smederijen doen zichtbaar goed! De volgende staat gepland op 14 december 2018.